Beeldmuren

"My growth depends on my walls coming down."

Evelyn Underhill

Laatst sprak ik over woordelijke afstand in een voor mij betekenis - & groeirijke relatie. Een luisterende en vragende geliefde sprak het moeilijke woord uit: gemis. Er schoten diverse herinneringen omhoog en de scherpe contouren van vertrouwde gezichtsuitdrukkingen vulden mijn bewustzijn. Steeds meer vanzelfsprekend voor mij in gezelschap stroomden gaande het gesprek en de door vrienden gedragen stilte mijn tranen en boden ze hernieuwde glans aan de innerlijke foto's. Gedeeld, doorleefd gemis verzacht, maakt vanbinnen poreus wat door de jaren heen verhard is geraakt. Het idee van separatie verloor haar valse strijd met een emotioneel zeer potent middel: overgave.

“Your task is not to seek for love, but merely to seek and find all the barriers within yourself that you have built against it.”

Rumi

Wat gemis werkelijk is, en wat intiem ín mij is en ook nooit werkelijk weg kan zijn, is wie ik ontdekt heb te zijn in verbinding, als verbinding. En dat maakt(e) het opmerkelijk makkelijker om van mezelf te houden, zelfs onopgemerkt. Levendige, sociale resonantie kwam met het losweken van een verkleefd, zelfcorrigerend zelfbewustzijn.

Mijn beleving van en gedrag in de betekenisrijke verbinding was ook belast met oude hechtingspijnen, hechtingsneigingen. Ik raakte in verwarring. Daarbij, de levensenergie die in verbinding aangewakkerd was zocht desondanks en dankzij verzet en zoekende afstemming onbelemmerde doorstroom. En dan is hernieuwde vrijheid, of noem het elkaar losser laten, een bevrijding van levensenergie. Een existentiële bron vol hernieuwingskansen, vol potentiële regeneratie en vervanging van beperkende overtuigingen met eenheid van 'zijn'.

Uit één vallen, doorvoelen, woelen, briesen, ontkennen, de emotionele storm inrennen, vertragen, reflecteren, knuffelen, nachtelijk overdenken, vallen, rusten, schrijven, opnieuw dromen, diep ontspannen, opstaan, weer wandelen en bovenal overgave...bleek en blijkt allemaal de organische mix te zijn waarmee de indrukwekkende, ervaren hartsopening steeds wijder gezeteld voelt in mijn lichaam. Een diepgaand gevoel van respect voor ieders eigen mens zijn, uitstralend voorbij de grenzen van 'ik', de ander, een te boekstaande relatievorm, intens mens zijn, divers mens zijn, het wonderlijk rijke dierenleven en plantenleven, de kolkende kern van de aarde en de zichtbare en onzichtbare sterren. Niets om te missen.

Als ogen die opnieuw open gaan, om verwonderd te leren dat we diep en verreikend kunnen zien met expansie, met innerlijke opening, meer nog dan met onze zintuigen. Als het laten van projecties, als voelen niet door begrijpen te koloniseren, als de bloemen weer horen zingen en eenheid als oneindig dankwoord voor alle diversiteit herkennen.

Dat we liefde zijn, meer is er niet te weten.

*Een fragment uit 'Wereld van verschil':

"Wat ons uit elkaar drijft doet dat met voldoende kracht om op een perfect ronde wereldbol weer bij onze verbinding uit te komen. In het psychologische uiterste van wat ik als mezelf identificeer, herken ik jou precies. Wij maken deze wereld dankzij de werelden van verschil die we weerspiegelen.

In een wereld van verschil is verbinding als waarde alomvertegenwoordigd. In een wereld van gevierd verschil valt altijd een binnenwereld buiten jezelf om te exploreren.

En was het niet zo dat wij een wereld van verschil zouden zijn, dan was er noch een wereld noch een wij. Precies wat jou tot jou maakt, verheft mij tot mij. In wat mij anders maakt, raakt jouw zijnswezen mij. In wat jou onvervreemdbaar jou maakt, weet ik je echt te zien.

Wij zijn een wereld van gedeeld, idealiter gul gespiegeld verschil.

We zijn een wereld van ongemakkelijke, onthutsende verschillen, intense gevoelens van anders zijn die de honger naar grenzeloze verbinding verstillen.

‘Wij’ ís een leefwereld en dat maakt voor eenieder het meest verbindende verschil."

Uit: Intens Mens